Waarom zou je in godsnaam een week(end) willen zwijgen?

Misschien stel jij jezelf deze vraag ook wel eens? Je hebt er ergens van gehoord of iemand in je omgeving heeft het gedaan … of je bent er totaal niet mee bekend en vraagt je af wat er nu leuk, interessant of nuttig kan zijn aan een stilte retraite? Ik kreeg de vraag een paar weken terug van een collega.

Zelf heb ik reeds twee stilte retraites achter de rug en ze hebben me iedere keer iets anders, maar zeer waardevols, gebracht. Toch kon ik het moeilijk onder woorden brengen – het is immers een ervaring, iets heel persoonlijks en ook iets heel intiems. Nu bestaan er wel verschillende soorten stilte retraites en ik help je graag verder met de vraag of dit iets voor jou is en waar je moet op letten om een – voor jou passende – retraite te boeken.

Wat is een stilte retraite?

Eigenlijk kan je deze al raden toch? Tijdens een stilte retraite is het de bedoeling dat alle deelnemers zwijgen gedurende de retraite. Meestal start dit één of twee uur na aanvang van de retraite en stopt dit ook één of twee uur voor het einde van de retraite. Dit zwijgen mag je dus heel letterlijk nemen: er mag niets gezegd worden. In sommige retraites betekent dit zelfs ook dat er geen oogcontact (zoals een glimlach) of aanrakingen (zoals een schouderklopje of een knuffel) mogen plaatsvinden.

Een stilte retraite is ook steeds een digitale detox (al zijn er lichtere vormen mogelijk om digitaal te detoxen). Het gebeurt al eens dat je al je digitale toestellen moet afgeven aan de organisatie aan het begin van de retraite, dus het is wel handig om je omgeving duidelijk te briefen over de opzet van de retraite en dat ze je dus niet kunnen bereiken. Meestal wordt er een noodnummer van de organisatie zelf voorzien om je toch te kunnen bereiken in noodgevallen.

Waarop moet ik rekening mee houden bij het boeken van een stilte retraite?

Er zijn veel factoren die je kan overwegen bij het kiezen van een stilte retraite. Ik som hieronder de meest relevante op:

  • Duur van de retraite: Is dit je eerste retraite? Boek dan misschien niet meteen een hele week, maar start met een paar dagen. Heb je ervaring, dan kan je natuurlijk een week of wat langer proberen.
  • Mate van striktheid: Niet alle retraites zijn even strikt. Sommige laten toe dat er tijdens bepaalde momenten gepraat wordt, bv. bij het eten of bij groepsgesprekken. Lees duidelijk de beschrijving van de retraite om deze informatie te weten te komen. Andere retraites zijn dan weer zeer strikt en verbieden zelfs het hebben van oogcontact. Kies vooral waar jij nood aan hebt.
  • Kamertype: Je kan meestal kiezen tussen een individuele kamer of een kamer met twee personen (de eerste optie is meestal wel wat duurder maar biedt je wel wat meer privacy).
  • Locatie: Wie droomt er niet van een stilte retraite op Bali? Of op een andere exotische of verre bestemming? Het klinkt misschien romantisch, even ver weg van al je zorgen hier, maar er is geen enkele locatie die je zal weghalen van je zorgen. Als je het doet voor de locatie, kom je dus vast en zeker bedrogen uit. Een stilte retraite is geen vakantie bestemming en je kan er niet op uitstap. De bedoeling is net om prikkels en afleiding uit de weg te gaan, niet om ze op te zoeken. Boek die droomvakantie gerust als vakantiebestemming, maar dus niet als stilte retraite!
  • Organisatie en begeleiders: Check de geloofwaardigheid van de organisatie en de ervaring van de begeleiders. Past het concept en de begeleiding bij waar jij naar op zoek bent? Of treed je misschien hiervoor net uit je comfort zone? Kies vooral wat voor jou goed/juist aanvoelt.
  • Voeding: Meestal zijn stilte retraites veganistisch of vegetarisch van voeding en vrij van ongezonde voeding (water, thee en koffie zijn meestal de enige dranken die aangeboden worden). Op een stilte retraite zijn we mild voor onze geest, maar ook voor ons lichaam!

Wat doe je op een stilte retraite?

Een stilte retraite bestaat steeds uit één of meerdere van de volgende onderdelen

  • Meditatie: zitten, liggen, wandelen, … Meditatie sessies kunnen aangeboden worden in veel verschillende formaten (begeleid of niet begeleid) maar maken steevast deel uit van het programma, meestal meerdere keren per dag. Vergeet zeker niet om een  eigen meditatiebankje of kussen mee te nemen, want de zit meditaties eisen zeker hun tol na meerdere dagen!
  • Yoga: Yoga is – zeer kort samengevat – de bewegende variant van mediatie, waarbij je heel bewust beweegt en hierbij de grenzen van je lichaam opzoekt of aanvoelt.
  • Groepsgesprek: Een of meerdere keren gedurende de retraite kan er een groepsgesprek plaatsvinden waarin je als deelnemer de kans hebt om vragen te stellen aan de begeleiders en/of kan het gaan om vragen van de begeleiders naar jou als deelnemer.
  • Individuele coaching/therapie: Een of meerdere keren gedurende de retraite is er soms ruimte voor een individueel gesprek met één van de begeleiders.
  • Werk sessies: In sommige retraites worden er ook taakjes verdeeld onder de deelnemers, zoals afwassen, tafel afruimen, poetsen, in de tuin werken, …
  • Dharma Talks (of andere informatieve begeleiding): Een Dharma Talk wordt het best omschreven door Thich Nhat Han op https://www.youtube.com/watch?v=7N-Kh-OZ0Xk 

Wat brengt een stilte retraite jou?

Hopelijk hetzelfde (of meer) als wat het mij bracht, maar dat is uiteraard geen garantie. Bovendien bracht het me steeds weer iets anders, en toch ook weer hetzelfde: dichter bij jezelf.

In een stilte retraite (als je het toelaat):

  • kom je jezelf tegen (confrontatie)
  • leer je in gesprek te gaan met jezelf (communicatie)
  • groei je op persoonlijk vlak en krijg je meer dankbaarheid, empathie en liefde voor jezelf en je omgeving
  • ervaar je alles zonder ruis, zeer puur
  • kom je tot bepaalde inzichten (zoals gedragspatronen die je blokkeren of weghouden van iets)
  • krijg je de ruimte om je eigen ajuin af te pellen tot in de kern
  • ervaar je momenten van innerlijke vrede (maar ook van onrust, schaamte, frustratie, …)
  • kom je in contact met je emoties en je lichaam
  • leeg je de emmer van prikkels zodat je duidelijker waarneemt wat er speelt
  • ….

 

 

 

Nog eens hoog tijd voor een lekker ontbijtje!

Probeer jij ook zo veel mogelijk brood te vermijden, maar zie je op tegen veel werk hiervoor in de ochtend? Ik probeerde laatst het onderstaande receptje uit en testte ook meteen een ingevrozen variant: Het lekkerst vers, maar zelfs na ontdooien in de microgolf nog tamelijk lekker (en voedzaam)!

Ingrediënten:

1 courgette
1 ei (losgeklopt, eigeel en eiwit samen)
175 gr speltbloem
250 ml karnemelk
1 TL (wijnsteen)bakpoeder
1 TL bicarbonaat
1 TL kaneel
agavesiroop, ahornsiroop of ander smeersel voor op de pannenkoeken
gehakte walnoten, pecannoten, amandelnoten en eventueel amandel/kokos schillfers

 

Bereiding:

  • Rasp de courgette (als je mixt, wordt het papje veel te vochtig)
  • Meng de speltbloem, het bakpoeder, de bicarbonaat en de kruiden in een grote kom
  • Meng het losgeklopte ei met de melk in een andere kom
  • Giet vervolgens beide mengsels (bloem en ei-melk) bij elkaar en meng tot een egaal deeg alvorens de courgetterasp toe te voegen
  • Bak de pannenkoekjes zoals je andere pannenkoeken bakt, maar op een middelmatig vuur (als je luchtbelletjes ziet verschijnen, is het tijd om ze om te draaien)

Je kan ze dus meteen opeten, of laten afkoelen en invriezen (in een herbruikbaar plastiek zakje, en dan stak ik wat bakpapier tussen elke pannenkoek zodat je ze ook makkelijk één voor één uit de vriezer kan halen).

De voorlaatste dag van 2017 …

De voorlaatste dag van 2017 … en ik was helemaal niet van plan om een blogtekstje te schrijven. Maar het is net op een ontspannen en mindful moment zoals deze dat inspiratie bij mij als vanzelf begint te stromen. I love it when that happens :-)! En dat wil ik delen, met jou. Jij die misschien gewoon nieuwsgierig bent, of die op zoek bent naar (h)erkenning, of gewoon graag leest over mindvolle onderwerpen…

Het is al een hele week geen denderend weer, de zon heeft zich op één dag wel wat laten zien, maar als je overdag moet gaan werken, heb je daar niet zo veel aan. Toch heb ik vandaag zin om wat buitenlucht op te snuiven. En vreemd genoeg heb ik weinig overtuigingskracht nodig om mijn sportkleren aan te trekken voor een loopje in dit gure (maar niet zo koude) herfstweer.

Het is pas in de eerste minuten van mijn rondje dat ik dit besef. Inderdaad, merk ik op: ik ben nog nooit zo snel overgegaan van denken “hm ik zou dit weekend eigenlijk wat moeten gaan lopen” naar effectief doen. Dit, in tegenstelling tot zowat bijna alle vorige keren. Ik loop en ik wil de wind voelen, ik wil zelfs de modder op mijn benen voelen spatten en ik zou zelfs blij zijn met misschien wat regen. Ja, vandaag ben ik gewoon al blij van buiten te zijn, te lopen. Ik ben eens niet gefocust op de nabije toekomst: de hormonen die vrijkomen en een goed gevoel geven, de warme douche, en het middageten achteraf. Nee, vandaag geniet ik ook van het pad, het proces ernaartoe. Gewoon, van onderweg te zijn…

Het duurt niet zo lang of ik krijg het al te warm. Ik was voorzien op kouder weer, maar ik kan niet zomaar iets uit doen. Ik krijg het lastig en ik word zelfs een beetje boos op mijzelf. Mijn gedachten gaan alle kanten op: “je bent veel te voorzichtig, Margot”, “je hebt schrik om koud te krijgen en daardoor ben je nu veel te warm gekleed”, “je bent nog maar halfweg en nu al krijg je het lastig”. Oh ja ik heb wel degelijk een innerlijke criticus die maar al te graag van zich laat horen! Ik begin enorm te vertragen en mijn gedachten dwalen af naar de lekkere lasagne die thuis op mij staat te wachten. “Oeps, Margot, daar ben je weer in de toekomst, je bent niet hier!” schreeuwt mijn criticus. Dit keer heeft hij gelijk en ik stop.

Ik stop en ik kijk om me heen. Ik sta midden tussen de velden op een zekere hoogte, mijn schoenen hebben al heel wat modder gezien en ook mijn loopbroek heeft eraan moeten geloven. Ik doe mijn loopvestje wat open en laat de wind eronder door waaien. Ik anker mijn voeten op de grond en voel het contact met de grond, stevig. Heerlijk, ik ben terug in het nu en hier aanwezig! Ik doe een korte berg- en hemelmeditatie, hier gewoon op een berg en met de wind in mijn haren! Door stil te staan krijg ik stiletjes aan toch terug koud en besef ik dat best terug in gang schiet, maar niet voor ik dit moment vastleg op een fotootje:

Het is hier dat ik besliste “dit moment moet ik delen”, maar de komende minuten gaat het toch maar moeizaam (het gaat ook redelijk bergop). Mijn hoofd draait al weer op volle toeren: om deze blogtekst te schrijven, om wat er nog aan voorbereidingen moet gebeuren voor oudjaar, … enz. Het is toch ongelooflijk hoe dat hoofd zo snel weer overgaat naar denken, plannen, organiseren, … Een nieuwe worsteling met mezelf is begonnen, en bovendien gaat het nog sterk bergop ook. Zowel fysiek als mentaal ben ik aan het afzien, ik kan maar niet snel genoeg thuis zijn, dat dit voorbij is.

Tot ik een tijdje later, als ik het weer warm heb en het fysiek terug wat beter gaat, ook terug in mijn hoofd tot rust kom. Ja, ik ben ondertussen ook dichter bij huis, maar nee, ik snak er niet meer naar. Ik ga terug mijn eigen tempo. Thuis loopt niet weg en komt alleen maar dichterbij als ik in de juiste richting blijf verder lopen (of wandelen). Ik ken de weg, dus dat is geen probleem. Kan ik toch maar beter ook genieten van onderweg zijn. En plots is daar weer het gevoel van in het begin, ik kan weer genieten van het nu.

Zo hard zelfs dat ik zin heb om, net als een klein kind, midden in een plas water te gaan staan. Ik heb mijn trailrunning schoenen aan, die worden ook rap terug droog. Bovendien kunnen ze niet vuiler worden dan ze al zijn, dus wat water kan geen kwaad. Ik herinner me plots een wandeling met mijn petekindje, die met haar botjes aan, van plas naar plas loopt en er met beide voeten zo hard mogelijk in stampt. Dat laatste heb ik niet gedaan, ik ben er gewoon gaan in staan. Dit is de voor en na (met ook het bewijs dat ik wel degelijk in de plas ben gaan staan):

 

 

 

 

 

 

En zo eindigt voor mij een loopje in de velden zoals het begon… met daartussen een aantal ups en downs, zowel mentaal als fysiek. En zo gaat ook het leven. Al kan ik toch wel besluiten dat ik – door mindfulness – intenser heb leren genieten van kleine dingen en dat ik mij veel minder aantrek wat anderen van mij verwachten en denken. Ik wens jullie dan ook voor 2018 dat beetje extra geluk toe, en misschien zie ik jou wel in mijn volgende mindfulness training? 

Kokosballetjes

Heb jij ook af en toe eens nood aan wat powerfood? Iets klein en lekker waarmee je ook jouw lichaam voedt zodat de honger effectief even verdwijnt? Dan zijn deze kokosballetjes misschien ook wel jouw ideale tussendoortje…

Bovendien heb je maar twee ingrediënten nodig!

Ingrediënten:

130 ml gecondenseerde melk (de tube van Nestle hebben ze in de Colruyt)
100 gr kokosrasp (neem wat extra kokosrasp om de balletjes in te rollen)
Dit is niet verplicht, maar het kan toegevoegd worden aan het mengsel naar keuze:
– een noot (amandel, amzonia, pistache, …) voor in het balletje
– wat chia- of lijnzaad onder het kokosrasp mengsel
Een variatie: je kan de gecondenseerde melk ook vervangen door gesmolten chocolade (neem dan 130 gr chocolade voor 100 gr kokosrasp) –> Deze balletjes moeten dan wel in de frigo (niet in de oven)

 

Bereiding:

  • Verwarm de hete lucht oven voor op 175 graden en bekleed een bakplaat met bakpapier
  • Meng de kokosrasp met de gecondenseerde melk tot een plakkerig deeg
  • Schep kleine balletjes van het deeg (met een meloenbolletjesmaker of een koffielepel)
  • Rol de balletjes nog wat door geraspte kokos
  • Bak de balletjes een 10-tal minuutjes in de oven, of tot de randjes een beetje goudbruin worden.
  • Haal de balletjes uit de oven en laat ze afkoelen.

En smullen maar!

 

 

Laten we nog iets aan het toeval over?

We reserveren op voorhand in het restaurant, checken de reviews en hopen dan dat onze verwachtingen worden ingelost. Nog voor we er binnen gaan, hebben we de foto’s van het restaurant gezien, het personeel leren kennen in de “over ons”-rubriek en hebben we al beslist wat we willen eten in het voorgepubliceerde menu.

Net las ik in het “psychologies” magazine dat voorpret je stemming al verbetert, je een goed gevoel geeft, maar is dat wel zo mindful? Kan je je reis nog beleven als je alles op foto al hebt gezien? Kan je nog de geuren van de keuken tot jou laten komen om te beslissen wat je gaat eten als je al beslist hebt wat je gaat eten?

Natuurlijk begrijp ik dat voorpret, uitkijken naar wat komt, ook pret kan zijn. Maar als je te veel uitkijkt naar wat komt, mis je misschien de mooie dingen onderweg. Ik neem me alvast voor om de volgende restaurant-bezoekjes met een maximale beginnersgeest te ervaren: niet op voorhand de website bekijken, maar gewoon alles daar op mij laten afkomen.

 

Geluk zit in een klein hoekje

De eerste mindfulness training is halfweg. Wat gaat de tijd toch snel! De dagen worden korter, de avonden kouder. “Winter is coming” en ik besef dat ik, net zoals veel anderen, een moeilijkere periode tegemoet ga. Daarom kies ik er bewust voor om ’s middags de werkplek te verlaten: buitenlucht opsnuiven en wat daglicht mijn huid laten aanraken. Daar kan ik nu zo van genieten! – Ok, het moet gezegd, ik heb gelukkig wat natuur in de buurt van mijn werkplek (een onbetaalbare plus, als je het mij vraagt ;-)).

Deze week vroeg een collega, die me steeds ziet vertrekken, of ze met me mee mocht. “Natuurlijk”, zei ik enthousiast, en ik stippelde stiekem op voorhand een mooi wandelpaadje uit van 2,5 km. Achteraf gezien was dit misschien toch al vrij ver, maar het is ons gelukt! Twee blije, verfriste gezichtjes, kwamen zo terug aan op het werk. Wat verken ik toch graag dat kleine hoekje van geluk hmmmm!

Een voedzaam, maar toch lekker ontbijt? Probeer dit bananenbrood!

Lust jij ook geen yoghurt of platte kaas achtige smeersels? En ben je ook op zoek naar gezonde (maar wel lekkere) ontbijt alternatieven? Want zeg nu zelf, een heel gezond ontbijt met lange tanden naar binnen werken, geeft toch vaak gewoon aanleiding om rond 10u een hele zoete chocolade wafel of een andere lekkere snack naar binnen te spelen, nee? Bij mij dus wel. Daarom moet een gezond ontbijt voor mij ook lekker zijn!

Ongeveer een dik jaar geleden ben ik begonnen met bananenbroden bakken. Je vindt tal van recepten online en ik probeerde er al velen uit. Helaas met vele mislukkigen tot gevolg. Het perfect bakken van zo een bananenbrood is immers geen sinecure. De truc is vooral om het brood niet te snel uit de vorm te willen nemen nadat het uit de oven komt. Het is dus normaal als het nog tamelijk wak aanvoelt.

Tot voor kort was ik dus nog niet echt tevreden over het resultaat, maar daar kwam dus verandering in! Na heel wat uitproberen en ingrediënten toevoegen en verwijderen kwam ik tot deze – voor mij toch – ultieme combinatie. Geweldig voedzaam, glutenvrij, lekker, en een goede suikervervanger!

Ingrediënten:

3 bananen (best al aan de rijpe kant)
50 gr fondant chocolade druppels of geschaafsel
50 gr kokosrasp
40 gr kokos olie
150 gr amandelmeel
50 gr cacao
4 eieren
2 tl wijnsteenbakpoeder (of gewoon bakpoeder als je dit niet in huis hebt)
Snuifje zout
50-80 gr vrij naar keuze toe te voegen: noten, zaden, havermout –> neem gewoon alles wat je lekker vindt en voeg het toe. Ik neem meestal een mengeling van chia-en lijnzaad, samen met amazonia- of pecannoten en meestal ook wat pompoen- of zonnebloempitten.

 

Bereiding:

  • Verwarm de hetelucht oven voor op 175-180 graden
  • Pureer de babanen met een hakmolen, staafmixer of pureestamper (of knijp de bananen lekker met je handen samen) tot een smeuige massa
  • Voeg dan één voor één alle eieren toe en meng ze goed onder de bananen
  • Giet vervolgens ook het amandelmeel, de cacao, het bakboeder en het zout erbij en meng goed door elkaar
  • Hak of maal de noten en voeg ze bij de zaden en eventueel het havermout. Meng hieronder ook het chocolade schaafsel of de -druppels. Spatel deze mengeling vervolgens onder het deeg
  • Laat de kokosolie smelten (ik doe dit meestal au bain marie) en meng dit als laatste samen met de kokosrasp onder het deeg
  • Giet het deeg in een flexibele bakvorm (of een vaste ingevette bakvorm) en laat dan 45 minuten bakken in de oven

Ik ben thuis de enigste die bananenbrood eet. Toch maak ik hem volledig klaar en doe er (als hij afgekoeld is) ongeveer 3/4e van in de diepvries (in goed afgesloten plastic zakjes). ’s Morgens gewoon uithalen en even opwarmen in de microgolf (bv 1 à 2 min op 600 Watt). De rest (wat je niet invriest) blijft wel 5 dagen goed in de frigo. Geweldig toch?!

 

“Maar allé Margot, mindful als gij zijt! Voor u is dat toch een makkie?!”

Nee, dat is niet wat je wil horen als je – tijdens een wedstrijdloop – net begint aan te voelen dat je sneller loopt dan je aankan. Ik voelde het al een tijdje aan, maar toch is daar weer die koppigheid om blijven vol te houden, niet te willen lossen omdat je weet (of denkt te weten) dat het dan over en uit is. Dat het er dan niet meer toedoet. Maar natuurlijk wel! Ik loop, het is eindelijk nog eens mooi weer, na een hele week miezerige regen. Ik wil vooral van deze loop genieten en mijn tempo lopen, niet dat van een ander. Dus ik liet haar weten dat ze mocht gaan, haar niet voor mij moest inhouden. En toen kwam de fameuze uitspraak, die de titel is van dit artikel.

Het zette me uiteraard wel aan het denken. Heel grappig toch, het idee dat heel veel mensen hebben van mindfulness! Alsof mindfulness van mij opeens een snelle loopster zou maken, iemand die alles aan zou kunnen? Maar ik ben haar wel dankbaar, want ik ben ervan overtuigd dat veel mensen er op die manier naar kijken. En dus reden te meer om met deze zeer eenvoudige casus de mythe dat je “alles aankan als je mindful bent” te ontkrachten.

Laat ik beginnen met het begin: Mindful zijn betekent niet dat je alles aankunt. Deze stelling is niet zo moeilijk te bewijzen. Het is niet omdat ik (soms – hier kom ik later nog op terug) mindful ben, dat ik beter loop dan iemand die niet mindful is. Mijn gezondheid, mijn voeding, levensstijl en mate van oefenen zijn hier veel bepalender in. Het zou wel kunnen dat ik door de beoefening van mindfulness (bewuster) ervaar dat vaker gaan sporten goed voor me is en daar dan ook effectief naar handel. Maar mindful zijn op zich, zal me geen betere prestaties opleveren in de sport. Jammer toch!

Bovendien ben je ook niet altijd, elke seconde van de dag, mindful. Dat is in mijn ogen gewoon onmogelijk. Dat bestaat niet. We zijn ook maar mensen. Er zijn altijd momenten of periodes dat we op automatische piloot leven of handelen (en dat is maar goed ook). Zo was ik, net voor ik besefte dat ik trager wou lopen, op automatische piloot aan het lopen: ik was mijzelf aan het forceren en ik was niet aan het genieten. Ja, ik was ook zelfs hard voor mijzelf “komaan, Margot, ge moet haar kunnen volgen”. Tot ik dus even bewust aandacht schonk aan mijn gedachten en lichamelijke gewaarwordingen: een mindful momentje om er bewust voor te kiezen haar te lossen en te genieten van de jogging.

“Mijn eigen tempo lopen” was voor mij dus een zeer bewuste (en achteraf bleek ook de juiste) keuze. Paradoxaal genoeg was ik dus net heel mindful op het moment dat ik de uitspraak “Maar allé Margot, mindful als gij zijt! Voor u is dat toch een makkie?!” te horen kreeg.

Kort samengevat:
1. Mindful zijn betekent niet dat je alles aankunt
2. Mindful ben je niet altijd, op ieder moment van de dag
3. Mindful zijn betekent dat je accepteert wat er op je afkomt, dat je even “stopt” en zo objectief mogelijk jouw gedachten, emoties en lichamelijke gewaarwordingen ervaart om op basis daarvan een bewuste keuze te kunnen maken (die goed is voor jou)

Een gezond vieruurtje: Courgette cake!

Op vraag van, maar ook omdat ik mijn eigen courgettes verwerkt wil krijgen, hieronder het recept van een chocolade cake zonder boter! Best gezond dus als je ook nog eens pure chocolade gebruikt hiervoor.

Ingrediënten:

200 gr gegaarde courgette
200 gr fondant / pure chocolade
100 gr rietsuiker
2 eetlepels bloem
4 eieren
1/2 zakje bakpoeder
Snuifje zout

Bereiding:

  • Schil de courgette (verwijder zeker ook de pitjes) en snij in kleine blokjes
  • Stoom (of kook) de courgette gaar en mix tot een puree (van 200 gr)
  • Smelt de chocolade
  • Warm de oven voor op 150°
  • Voeg de courgettepuree bij de gesmolten chocolade
  • Splits de eieren en roer de eigelen onder de chocolade mengeling
  • Voeg ook de suiker, de bloem, het bakpoeder en een snuifje zout toe (en meng vervolgens alles goed onder elkaar)
  • Klop de eiwitten stijf en spatel deze er voorzichtig onder
  • Giet het mengsel in een bakvorm (al dan niet beboterd of met een bakfolie bedekt)
  • Bak gedurende ongeveer 40 minuten tot de cake klaar is
  • Haal uit de oven en laat nog even afkoelen in de bakvorm
Ik beloof je dat je de courgette niet zal proeven en de boter niet zal missen! Smullen maar…

Wat houdt een mindfulness sessie nu concreet in?

Dit is best een zeer goede vraag en bovendien herinnert deze vraag mij ook  meteen weer aan de essentie van wat Mindfulness beoogt. Immers, als je mindfulness al een tijdje beoefent, stel je jezelf deze vraag niet meer. Je weet ongeveer hoe het er aan toe gaat, wat er gebeurt en wat er van je gevraagd wordt. Het gaat automatisch. Dus vond ik het grappig dat ik deze vraag van een deelnemer kreeg. Brings me back to my own beginners experience!

Hieronder tracht ik de vragen die mij te binnen schieten te beantwoorden, maar eigenlijk zijn jullie als lezer hiervan mjin experten. Blijven er nog zaken onbeantwoord? Zijn er zaken onduidelijk? Laat het mij gerust weten via mijn contactpagina, dan voeg ik deze graag toe.

Hoelang duurt een mindfulness sessie?

In een 8-weken training duurt één sessie typisch 2u30 of 3u. Als je thuis mindfulness beoefent, doe je dit meestal een 40-tal minuutjes dagelijks, maar dit kan ook aangevuld of gecompenseerd worden met korte ademruimtes van 3 minuten en/of langere dagen of zelfs meerdere dagen (in de vorm van retraites).

Wat breng je mee?

Gewoon jezelf en soms een yogamatje. Dit wordt normaal gezien op voorhand bij elke sessie goed aangegeven door de mindfulness trainer. Soms kan ook een meditatiebankje of -kussen en/of een dekentje zorgen voor wat meer comfort. Een meditatiebankje heb ik zelf pas in elkaar geknutseld na een stilte retraite van 5 dagen met zeer veel zitmeditaties ;-).

Wat heb je nodig?

Interne motivatie. Waarvoor doe je dit? Mindfulness beoefenen is een zaak van zelfzorg. Niet meer, maar ook niet minder dan dat.

Hoe verloopt een sessie in een 8-weken training?

Elke sessie is anders, zelfs in de 8-weken training. Meestal zit je in een kring op een stoel en leidt de trainer de sessie. Je hoeft alleen maar te luisteren. Noteren kan, maar leidt je dan ook weer vaak af. Vertrouw erop dat het belangrijkste wel zal blijven hangen (dit was persoonlijk voor mij een uitdaging).

In heel wat sessies zullen de stoelen aan de kant geschoven worden voor zit- en ligmeditaties of lichte bewegingen (geen turnen of acrobatische toeren, ook geen cardio of spieroefeningen) (1). Geen enkele instructie of opdracht van de trainer ben je verplicht te volgen. Je doet wat je aankan en wat jouw lichaam aangeeft. Zorgt platliggen voor pijn in de onderrug? Neem dan gewoon een kussentje mee voor onder de knieën zodat je benen niet gestrekt hoeven te liggen. Voel je een geeuw opkomen? Strek je dan eens lekker uit. Kortom, luister naar jouw eigen lichaam!

In een aantal sessies wordt ook aan pyscho-educatie gedaan (2). Hierdoor trachten we te begrijpen hoe ons denken functioneert en ons brengt waar het ons brengt. We gaan bv. aanleren hoe je jezelf positiever kan doen denken. Weten hoe ons brein werkt, betekent ook vaak dat je er invloed kan op uitoefenen. Dit “oefenen” is wat we in zo een 8-weken training aanleren en doen.

In alle sessies van de 8-weken training wordt huiswerk (3) meegegeven aan de deelnemer. Inderdaad, er wordt van je verwacht om de aangeleerde technieken thuis in te oefenen. Daarom volg je training toch ook?  In elke sessie overlopen we het huiswerk van de vorige sessie en bouwen we daarop verder. In elke sessie komen andere aspecten aan bod, maar er komen ook veel essentiële thema’s steeds terug.

Zo, ik hoop dat ik hiermee al veel van jullie vragen beantwoord! Laat gerust iets van je horen als je nog meer verduidelijking wenst.